Een relatiebreuk brengt heel wat emotie met zich mee. Mensen zijn op dat ogenblik niet bezig met de praktische zaken, maar dat neemt niet weg dat deze geregeld moet worden. Zowel tijdelijk, nl. gedurende het scheidingsproces als definitief.
Wat mensen nu juist wel of niet MOETEN regelen bij een scheiding of relatiebreuk, hangt af van verschillende zaken. In alle gevallen kan een bemiddelaar, onderhandelaar of advocaat ondersteuning bieden bij het maken van de afspraken en bij het opmaken van een overeenkomst.
Gehuwd of samenwonend?
Enkel wanneer je gehuwd bent, moet je bij een scheiding een zogenaamde EOT of echtscheiding Onderlinge Toestemming opmaken, tenzij je als koppel opteert voor een EOO (echtscheiding op grond van onherstelbare ontwrichting). In dat laatste geval kan je zelf (over bepaalde zaken) een akkoord sluiten, maar het moet niet. Ook hier kan bemiddeling dus nuttig zijn. Indien de echtgenoten niet zelf tot overeenkomsten komen, beslist de rechter.
Een EOT kunnen partijen via een notaris opstellen of bij een bemiddelaar. Deze omvat minstens de regeling omtrent
de kinderen (gezag, verblijf en kosten ingeval van minderjarige kinderen en kosten ingeval van meerderjarige kinderen)
de boedel (roerende goederen, schulden, ...)
onroerende goederen in geval van toepassing
In geval van wettelijke samenwoning zijn er geen verplichtingen ten opzichte van elkaar, behoudens dan het beëindigen van de wettelijke samenwoonst. Dit kan samen of eenzijdig.
Bij feitelijke samenwoonst, tenslotte, zijn er geen verplichtingen. Als partijen elk op een ander adres gaan wonen, is de scheiding een feit.
Maar... De realiteit is vaak anders: mensen hebben kinderen, een inboedel, eventueel een eigendom, schulden, een zaak. Dat moet geregeld worden.
Dat 'regelen' kan onderling, via advocaten, via bemiddeling, via de kamer minnelijke schikking. Er zijn tal van wegen die leiden naar Rome! Allemaal evenwaardig. Elke situatie is anders.
Ex-partner, maar geen ex-ouders!
In Nederland geldt dat elk stel met kinderen bij een relatiebreuk een ouderschapsplan moet opmaken, zodat er nagedacht wordt over het belang van de kinderen. Mensen worden immers ex-partners, geen ex-ouders!
In België bestaat die verplichting vandaag niet. Ik permitteer me even dit als een gemiste kans te benoemen.
Terug naar de essentie: een ouderschapsplan of -overeenkomst moet niet, maar veel ouders opteren hier wel voor. In het belang van de kinderen, om een houvast te hebben als ouder, maar ook voor het kind. Een goede overeenkomst, die dus goed doorsproken afspraken omvat, brengt rust: er zijn minder discussies, minder kans op conflicten en dus minder spanningen voor de kinderen.
Ook dit kan onderling, via advocaten, via de rechtbank, notaris, bemiddeling,...
Dergelijke overeenkomst moet in geval van minderjarige kinderen afspraken bevatten omtrent:
het gezag
het verblijf
de kosten
Vanaf een kind de leeftijd van 18 jaar bereikt, vervalt het ouderlijk gezag. die kinderen kunnen dan ook zelf beslissen waar ze verblijven. Wel moeten de ouders dan nog een regeling treffen omtrent de kosten en dat tot die kinderen een eigen inkomen of zijn/haar opleiding voltooide.
Van jou, van mij, van ons?
Roerende goederen
Wanneer twee mensen samenleven creëert men vaak een gemeenschappelijk vermogen. Actief (gelden, aandelen, beleggingen, een wagen, meubels, ...) en/of passief (de schulden, leningen, ...).
Die zaken moeten verdeeld worden op de een dan wel de andere manier. een bemiddelaar kan daarbij helpen, als het de partijen niet lukt om dit zelf te doen.
Onroerende goederen
Ook de gemeenschappelijke eigendommen moeten verdeeld of 'geregeld' worden. Je kan er ook voor opteren om deze in onverdeeldheid te laten. Dat is vaak het geval wanneer de ouders ervoor kiezen om aan 'birdnesting' te doen. Hierbij verhuizen de kinderen niet telkens, maar blijven zij in de woonst en trekken de ouders om beurt in wanneer het hun verblijfsmoment is.
Hoe dan ook, onroerende goeden worden altijd notarieel geregeld. Een bemiddelaar kan echter wel helpen om tot een akkoord te komen, dat dan via een notariële akte aan de EOT wordt toegevoegd of ingevoegd.
Het gebeurt ook dat alle andere afspraken die via bemiddeling tot stand kwamen, op vraag van de notaris worden overgemaakt en dat hij deze in één EOT redigeert.
Kortom, uit elkaar gaan is een moeilijk proces op emotioneel vlak. Die emotie maakt bovenstaande regelingen treffen er doorgaans niet makkelijker op. Bemiddeling kan partijen ondersteunen om tot afspraken te komen over één of meerdere aspecten. Hierbij is er niet alleen aandacht voor de praktische zaken, maar ook de emotie kan daarbij een plaats krijgen. Hierdoor ontstaat vaak mildheid, relativiteit en erkenning, wat de 'onderhandeling' ten goede kan komen.
Commentaires